De dod-aars

BETUWE - Wie wat thuis is in de vogelwereld van onze plassen in de uiterwaarden kent de fuut wel. Veel minder bekend is onze kleinste fuut, de dodaars. Wat een aparte naam zult u zeggen. Klopt, ze is een samenstelling van dod (= dot) en aars: de vogel bezit een dot donsachtige veertjes op zijn achterste, bij zijn aars.

Door Henk van der Kooij

Elk jaar neem ik dodaarzen waar in ons Rivierengebied. Dit jaar ben ik meer op de soort gaan letten. Dodaarzen jagen onder water op hun voedsel. Ze vangen allerlei insecten en kleine visjes (5-7 cm). Het zijn schuwe vogels, bij ‘gevaar’ duiken ze heel snel onder en dan krijg je ze haast niet meer te zien. Dodaarzen komen voor in plassen met een rijke oeverbegroeiing (kunnen ze verborgen in nestelen), helder water (ze jagen op het oog) en een fraaie vegetatie van waterplanten. De Dodaars heeft dit jaar gebroed in een plasje in de Marspolder en in een plasje in De Tollewaard (weet dat Nederland ongeveer 3000 broedparen telt!). Nesten zijn door mij niet gezien. Op 14 augustus telde ik hier zeven dodaarzen waaronder zeker vijf volwassen vogels. De dodaars is nog geen 30 cm groot, heeft een prachtige roodbruine hals en een opvallend geelwitte mondhoek. Ze worden gauw over het hoofd gezien, maar zijn in het broedseizoen toch niet makkelijk te missen. Ze produceren namelijk een verdragende, ratelende roep van biebiebiebie. Menigeen spreekt van een hinnikende roep, maar daarmee doen we de dodaars tekort. De vogel produceert een adembenemende triller!