Humor in Rivierenland
't Pert is krank kjèl
LIENDEN - In de maand mei worden de oorlogsjaren herdacht. Mensen, die voor of net na de oorlog, geboren zijn zullen zèker terugblikken. De vader van Henk va n Loo ( van de molen uit de Voorstraat), Albert van Loo, kreeg het aan de stok met de Duitsers tijdens een rit van Opheusden naar Lienden.
Door Piet Verwoert
Albert van Loo, van het molenaars geslacht Van Loo, was een druk baasje. Hij moest malen om de vele bakkerijen in de regio, van meel te voorzien. Bakkers genoeg: " Da kunde wel zegge ja. Alleen in Lienden en Ommeren hadde er net veur en tijdens de oorlog al ongeveer 15", aldus Henk van Loo.
Direct na het uitbreken van de 2e W.O. kon men moeilijk aan zaken komen die een molenaar nodig had. De Liendenaar wist raad. Bart Mason van 't Opheusdense veer leverde olie voor tarwe. In de oorlog kwamen ook veel particulieren naar de molen om wat graan te laten malen. Henk van Loo: "Veul moes worde afgestaon aon de Moffe. Die Duitsers wilden ôk un kir 't perd vordere. Ze konde alles gebruike jogje. 't Was tusse Opheusde en Kestere toen vaoder ze aon zag komme. De Duitsers
Hij had een list in huis. De molenaar trok zijn paard voor de grond. "'t Beste dier was iezig mak en bleef mooi ligge". "Was is 't los", vroeg de édel-germaan'. Van Loo op z'n beste hoog-duits: "Dà zie de toch, 't pert is krank kjèl. Nicht veuruit te brande". De Duitsers vertrokken. Toen ze goed uit het zicht waren schold m'n vader ze ut. Witte wah die zee, Onnutte onneuzelaors, wa motte hier".
Van Loo bleef nog een tijdje bij zijn "zieke pert" zitte. 't Was al donker toen bij zijn meule kwam.