Nog even op Mariënwaerdt
Steek je aan het eind van het klinkerstraatje langs het Hoge Huis de Kloostersteeg over, dan kom je op de Biersteeg. Die herinnert aan de tijd dat de kanunniken hun eigen bier brouwden in de kelders van de abdij.
Ik weet me te bedwingen en loop helemaal terug naar de Hooidijk, het voetpad direct langs de Linge. Het is inmiddels van naam veranderd: Groenedijk staat er op het straatnaambordje.
Bijna aan het eind kun je linksaf naar het Enspijkse Veer. In de zomer wiegelt hier een fiets- en voetgangerspontje naar de overkant. Het moet er in de tijd van de abdij ook al zijn geweest. Het veerhuis aan de Enspijkse kant hoort bij het landgoed.
De berenklauw even verder langs de Groenedijk staat er aan beide kanten wat verlept, maar desondanks meer dan manshoog bij.
En dan is daar de Notendijk. Net iets minder befaamd dan de Appeldijk van even terug. Aan weerskanten van de dijk staan ze strak in het gelid, de krasse, grillige walnotenbomen. ‘Alleen noten rápen toegestaan’, gebiedt een bord in de berm. In het talud van de dijk zijn een paar mannen, ook al op leeftijd, met een serieuze blik op zoek. De plastic supermarktzak is nog lang niet vol, ook hier is het seizoen bijna voorbij.