Zevende slobberaars

BETUWE - De tweede helft van september was heerlijk regenrijk. Maar na regen komt zonneschijn. Zo fietste ik op 20 september bij Aalst toen zonlicht op het kolkwater viel, op slobberende Krakeenden. 

Door Henk van der Kooij

U ziet op de foto één paar ervan. Het mannetje heeft een bruine kop, een zwart achterlijf en verder een grotendeels fijnzinnig grijs lichaam. Het vrouwtje lijkt sterk op vrouwtje Wilde Eend. Is alleen iets kleiner en heeft in tegenstelling tot de Wilde Eend geen blauwe maar een witte spiegel. (De spiegel bij een vogel zit op de vleugel. Het zijn duidelijk andere veren dan op de rest van de vleugel. Goed te zien bij het vliegen). Krakeenden zijn in Nederland de laatste tientallen jaren enorm toegenomen. In  onze regio zijn er weinig wateren waar de Krakeend niet voorkomt. Ze zijn regelmatig zelfs talrijker dan de Wilde Eend! Waardoor doet deze soort het minder dan de krakker?  

U ziet op de foto een tapijt van eendenkroos, een teken dat het water te rijk is aan meststoffen. De Krakeend profiteert hiervan. De soort eet namelijk vooral plantaardig voedsel en hoeft hier alleen maar zevend te slobberen: ondersnavel naar beneden en eten maar. Eenvoudiger kan het niet: het wateroppervlak afromen. Maar zo’n kroostapijt blokkeert zonlicht in het water, waardoor alles eronder afsterft. Met het verdwijnen van onderwaterplanten verdwijnen ook allerlei waterinsecten. En de kuikens van de Wilde Eend – zo is een van de verklaringen van de achteruitgang – leven juist meer van waterinsecten. Natuurschoon water is en blijft nodig.