Een leucistische Merel

REGIO - Zo nu en dan is het goed om je grenzen te verleggen, verder te kijken dan je neus lang is. Vandaar deze vogelwaarneming. Ik was half augustus bij kennis Dries in Geldermalsen. We liepen samen door zijn bloemrijke tuin. Tegen de achterwand groeide een druivenplan, met druiventrossen. Opeens zagen we de Merel van de foto. 

Door Henk van der Kooij

Dries floot een beetje ter begroeting en vertelde me dat het mannetje elke dag een druif kwam halen om op te eten. Heel begrijpelijk! Hoe moest de vogel bij de droogte aan zijn dagelijks voedsel van wormen komen? Die zaten allemaal diep in de grond. Ik verbaasde me over zijn bescheidenheid. De Merel bewaarde duidelijk een appeltje voor de dorst: niet alle druiven in één keer, maar één druif per dag. 

Echter, hoe wist Dries dat het steeds dezelfde vogel was? Juist, u snapt het, door die witte veren. Nee, het Merelmannetje is geen albino. Dan mist de vogel het pigment om kleur aan te maken en is de hele vogel wit. De Merel heeft leucisme, een afwijking in de genen die leidt tot verminderde pigmentatie. Daardoor heeft deze Merel meerdere witte veren. Dries ziet de vogel al 8 à 9 jaar (merels kunnen wel 20 jaar worden) in zijn  tuin. Recent vertelde hij me dat spreeuwen de druiven ontdekt hadden. Om nog iets te redden voor de diepvries, had hij ze allemaal moeten plukken. Spreeuwen zijn niet zo bescheiden als merels. Is het onder ons mensen anders?