Voltooid Waterhoengezin

OPHEUSDEN - Op 19 juni reed ik over het fietspad langs de Tielsestraat toen  ineens mijn oog op een broedende Waterhoen viel. Nog een stukje doorgereden en toen met camera langzaam teruggelopen. 

Door Henk van der Kooij

Het nest lag in het midden van de tweeëneenhalve meter brede sloot, verankerd aan opkomende stengels van oeverplanten. De broedende waterkip kunnen fotograferen. Dichterbij komend verliet de vogel het nest en kreeg ik vier fraai gestippelde eieren te zien. Op 2 juli was ik op weg naar Opheusden en hetzelfde fotografeerritueel gebruikend, kreeg ik eerst weer de broedende vogel en de nestinhoud te zien. Deze was verrassend: één klein kuiken, één kuiken net geboren en twee eieren. Op 5 juli was de nestinhoud één ei en één klein jong. Op 6 juli broedde de waterkip op het laatste ei, de rest van het gezin nam ik vanaf de fiets niet waar. Een vrouwtje produceert natuurlijk geen vier eieren op één dag. Daar gaan verschillende dagen overeen. Gelijk broeden vanaf het eerste ei verklaart het leeftijdsverschil.

Mij raakte de broedzorg van deze waterkippen. Er zijn mensen die vinden dat hun gezin voltooid is en laten dan ongeboren leven doden. Te triest voor woorden. Zo niet deze Waterhoentjes.  Ze kregen vier eieren en waren vol broedzorg voor alle eieren. Vol zorg over het leven opgesloten in de eischalen. Als wij mensen kinderen hebben, dan hebben we ze gekregen. We hebben vol broedzorg te zijn voor het leven opgesloten in de baarmoeder. Elk ei telde. Telt bij ons elk ongeboren leven?!