18 januari. Marspolder. Een parmantige Winterkoning gespot tussen de boomstammen door. (foto: Henk van der Kooij)
18 januari. Marspolder. Een parmantige Winterkoning gespot tussen de boomstammen door. (foto: Henk van der Kooij) Foto: Henk van der Kooij

Winter-Koning

Algemeen

LIENDEN - Vandaag iets over een van de meest voorkomende broedvogels van ons land, de Winterkoning.

Door Henk van der Kooij


Hoewel de soort heel algemeen is, moet je goed uitkijken om de vogel te zien. Want Klein Jantje wordt met zijn 9-10,5 cm gauw over het hoofd gezien. Bovendien zoekt de vogel graag voedsel in een opgaande begroeiing laag boven de grond. Gelukkig zingt de soort veel. De zang omvat een schitterend geheel van trillers en heldere klanken. Op 2 februari liep ik door het Marspolderbos toen een Winterkoning zich even liet horen. Het was stil in het bos. En dan, pats, de koninklijke trillerzang. Geweldig. Zo sfeervol.

De vogel heeft een opmerkelijke naam: Winter-Koning. Kan de soort dan goed in koude winters overleven? Nee. Voor mij heet de soort zo daar ik hem in het winterhalfjaar de koning onder de (weinige) zangers vind. De soort heeft zo’n opvallend luide zang dat niemand kan zeggen dat er geen haan naar een Winterkoning zal kraaien (= geen aandacht aan zal schenken). Een Winterkoning heeft in zijn liedje altijd een kort 'terrrr'-stukje dat klinkt als een wekkertje! De kleine bruine vogel heeft een opwippende staart en een lichte wenkbrauwstreep. De spitse snavel is ideaal voor het eten van met name kleine insecten. De Winterkoning houdt van rommelhoekjes: kreupelhout, dichte vegetatie, een braamstruweel of brandnetelruigte, een takkenhoop. Bij koud weer zoeken Winterkoningen elkaar op om dicht tegen elkaar aan te schuilen en te slapen. Meestal gaat het om minder dan tien vogels. Helaas dit nog nooit gezien.

Uitgelicht

Digitale krant